سرزمین مادری
من از سرزمینی آمده ام که مفرغ هایش
نشان از تمدنی کهن دارد
از دیاری که
کوهای سر به فلک کشیده اش
قدمتی به پهنای تاریخ را فریاد می زند
اینجا سفیدکوه
غار یافته اش حرف های نگفته زیادی از تاریخ را با خود یدک می کشد
نغمه عاشقانه شبانانش در دل کوهای گلیچ و ایوان
موسیقی ماهور را زنده میکند
چشمه ها و سرآب هایش جلا دهنده روح انسانیت است
اینجا خدا را بهتر میتوان حس کرد
پل کشکان نماد استقامت، تنگه هرور و بلوط هایش
هنوز دست مایه اشعار غنی لرستان است
مردم من سادگی، صفا و ازخودگذشتگی را خوب می فهمند
سفیدکوه نماد شعر و شعور ایستادگیست
اینجا هنوز آتش، نان و نمک حرمت دارد
هنوز بوی نان تاوه ای داغ
شیر کز خورده روی چوب سوخته بلوط
خستگی می زداید از روح
من عشق را از کتری سیاه و دوده زده پیرمرد خمیده آموختم
که با خود سینه ای سوخته از تجربه داشت
مردم من تشنه یکرنگی و مهربانیند
صدای ورز دادن خمیر و مشک پیرزن
چه هارمونی زیبایی خلق میکند
من از دیاری آمده ام
که خدا را بهتر میشود دید
کل، بز، تیهو و کبک هایش شور نفس کشیدن میبخشند به جان
اینجا سفیدکوه
دیار عشق و عرفان سرزمین خوبان و بزرگان
****
به قلم احسان عالیخانی چگنی
سرزمین مادری احسان عالیخانی چگنی
سرزمین ,ای ,دیاری ,سوخته ,عشق ,هایش ,احسان عالیخانی ,با خود ,را بهتر ,عالیخانی چگنی ,تاریخ را
درباره این سایت